امیرِ کبیرِ زندگی ام!

امسال دهمین سالیه که تولدت رو با هم به جشن می نشینیم و در کنار هم هستیم. شاید به راحتی می گم 10 سال؛ اما فقط خودت و من می دونیم که 10 سال یعنی یک عمر. اتفاقات زیادی توی این 10 سال افتاده که خب همه ش هم جالب نبوده؛ اما همیشه، نیمه ی پُر لیوان قشنگ تر از نیمه ی خالی اونه.

... و امسال زمانی تولدت رو جشن می گیریم که کمتر از 1 ماه دیگه، خانواده ی دو نفره مون به 3 نفر تبدیل می شه ان شاءالله.

و چه جالبه که دقیقن بعد از دهمین سال با هم یکی شدنمون، یه تحول بزرگ توی زندگی مون اتفاق می افته.

خدا رو شاکرم اول به خاطر داشتن تو که تمام وجودم هستی و بعد به خاطر تمام لطف هایی که در این 10 سال بهمون داشته.

دعا کن بتونم اون طور که می خوام باشم!

***

بعدن نوشت:

همه ی اون عزیزانی که فکر کردن ما 10 ساله ازدواج کردیم، کاملن اشتباه کردن. ما 8 سال از ازدواجمون می گذره ولی 10 سال از عقدمون. :-)

نوشته شده در جمعه 89/4/18ساعت 12:0 صبح توسط بانو نظرات ( ) |